روانشناسی در ایران قدمت زیادی ندارد، مخصوصا اگر بخواهیم آن‌را به عنوان رشته مستقل دانشگاهی به‌حساب بیاوریم. اما این تاریخ کوتاه در ایران، تاریخی پراهمیت و افتخارآفرین بوده است. افرادی پرچم‌دار این حرکت علمی بوده‌اند که سخت شیفته دانش و فرهنگ و آزادگی بودند و جملگی با تمام نیرو سعی کردند آموخته‌ها و دریافت‌های خود را سخاوت‌مندانه و دل‌سوزانه، به نسل‌های جدیدتر منتقل سازند. از مشخصات بارز این پیشگامان، اعتقاد عمیق آنان به علم از یک سوی و نگرش به دستاوردهای جدید در پرتو میراث فرهنگی و تاریخی ایران، از سوی دیگر بوده. این روانشناسان همگی به ادبیات فارسی عشق می‌ورزیدند، با تاریخ و فرهنگ ایران آشنا بودند و هرکدام، دست کم، یک یا دو زبان خارجی را می‌دانستند. عده‌ای از آنان در برابر اصطلاحات خارجی معادل‌هایی وضع کرده‌اند که هنوز به‌کار می‌روند و حکایت از ظرافت، تیزبینی و نازک‌اندیشی آنان می‌کند. این روانشناسان در عین حال که روانشناسی را جزء علوم طبیعی می‌شمردند و بر کاربرد روش تجربی و آزمایشگاهی در تحقیقات روان‌شناختی تآکید می‌کردند، وجه کاربردی روانشناسی را مخصوصا در زمینه تعلیم و تربیت، سنجش توانایی‌های ذهنی و مداخله‌های روان‌شناختی، در برنامه آموزشی خودشان قرار داده بودند. آن‌چه این بزرگان انجام دادند، معرفی روانشناسی به جامعه علمی بود.
نویسنده: حبیب‌الله قاسم‌زاده - حسن حمیدپور
قطع: وزیری
نوع جلد: گالینگور
تعداد صفحات: 480
سال انتشار: 1389
شابک: 9789644962851
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
